Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού – 11 Δεκεμβρίου.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Παιδιού το παρόν άρθρο θέλει να τονίσει τον σημαντικό ρόλο των παιδιών στην κοινωνία μας και να δώσει μερικές χρήσιμες συμβουλές σε γονείς και εκπαιδευτικούς.
Παλαιότερα στην κοινωνία επικρατούσε η άποψη πως το παιδί είναι ένας μικρός ενήλικας και αυτό οδήγησε σε λάθος συμπεριφορές και εκμετάλευση των παιδιών στον εργασιακό χώρο. Η ψυχολογία ξεκάθαρα μίλησε για τα στάδια ανάπτυξης του ατόμου από τη σύλληψη έως και την εφηβεία και αυτό στηρίζεται πλέον νομικά καθιερώνοντας και ορίζοντας τα δικαιώματα του παιδιού, τα οποία οικοδομούνται πάνω σε τρεις βασικούς πυλώνες:
ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ – Στη ζωή και την επιβίωση – από κάθε μορφής κακοποίηση, εκμετάλευση, διάκριση, ρατσισμό και κακομεταχείριση
ΠΑΡΟΧΕΣ – Δικαίωμα στην Εκπαίδευση, Υγεία, Πρόνοια και Ψυχαγωγία
ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ – Δικαίωμα στην έκφραση γνώμης, στην πληροφόρηση, στον ελεύθερο χρόνο
Η Διεθνής Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού (ΔΣΔΠ) αποτελείται από 54 άρθρα, δεσμευτικά για Κυβερνήσεις, Νομοθέτες και Κοινωνικούς Εταίρους αλλά και για Επαγγελματίες και Εθελοντές που έρχονται σε Επαφή με ανήλικα άτομα 0-18 ετών. Συγκεκριμένα στο άρθρο 29, τα Συμβαλλόμενα Κράτη συμφωνούν ότι η εκπαίδευση του παιδιού πρέπει να αποσκοπεί σε
α) ανάπτυξη της προσωπικότητας του παιδιού και στην πληρέστερη δυνατή ανάπτυξη των χαρισμάτων του και των σωματικών και πνευματικών ικανοτήτων του
β) ανάπυξη του σεβασμού για τα δικαιώματα του ανθρώπου και τις θεμελιώδεις ελευθερίες και για τις αρχές που καθιερώνονται στο χάρτη των Ηνωμένων Εθνών
γ) ανάπτυξη του σεβασμού για τους γονείς του παιδιού, την ταυτότητά του, τη γλώσσα του και τις πολιτιστικές του αξίες, αλλά και σεβασμό για τις Εθνικές Αξίες της Χώρας στην οποία Ζει, που μπορεί να διαφέρουν από τη χώρα που κατάγεται, και γενικότερα σεβασμό για τους πολιτισμούς που διαφέρουν από τον δικό του
δ) προετοιμασία του παιδιού για μια υπεύθυνη ζωή, σε μία ελεύθερη κοινωνία μέσα σε πνεύμα κατανόησης, ειρήνης, ανοχής, ισότητας των φύλων, και φιλίας ανάμεσα σε όλους τους λαούς και τις εθνικιστικές, εθνικές και θρησκευτικές ομάδες και στα πρόσωπα αυτόχθονης καταγωγής.
ε) ανάπτυξη του σεβασμού στο φυσικό περιβάλλον
Στους γονείς οφείλομεν το ζην, στους δε διδασκάλους το ευ ζην και σαν Εκπαιδευτικός Ψυχολόγος γνωρίζω πολύ καλά πως χρειάζεται η συμμετοχή και των δύο μερών, ώστε τα παιδιά μας να μπορέσουν να γίνουν οι αυριανοί υγιείς και επιτυχημένοι ενήλικες, δημιουργώντας την καλύτερη μελλοντική έκδοση της κοινωνίας μας και συνεχίζοντας την ύπαρξή μας.
Για να μπορέσουμε λοιπόν να συμβάλλουμε στην σωστή ανάπτυξη του ανήλικου ατόμου σε ολοκληρωμένο ενήλικα, θα πρέπει από κοινού γονείς και εκπαιδευτικοί - να εντοπίσουμε και να αξιοποιήσουμε τα φυσικά ταλέντα και χαρίσματα του κάθε παιδιού, παρέχοντάς του όσο περισσότερα ερεθίσματα και επιλογές μπορούμε, ώστε εκείνο να επιλέξει, με τα δικά του κριτήρια και με την καθοδήγηση ειδικού στην κατάλληλη ηλικιακή φάση, αυτό που θα σπουδάσει και θα ακολουθήσει σαν επάγγελμα, ώστε να μπορέσει να αυτοπραγματωθεί και να φτάσει το ανώτατο των δυνατοτήτων του. Τα παιδιά είναι η συνέχειά μας και όχι η προέκταση του εαυτού μας. Είναι ξεχωριστές οντότητες που ναι μεν δημιουργήσαμε εμείς, αλλά δεν είναι κτήμα μας. Η δουλειά μας είναι πολύ υπεύθυνη και δύσκολη, και απαιτεί ωριμότητα από την πλευρά των ενηλίκων, ώστε να κατανοήσουμε το εξής – καλύπτοντας τις δικές μου ανάγκες, δεν καλύπτω απαραίτητα τις ανάγκες του παιδιού μου, και καλύπτωντας τις ανάγκες του παιδιού μου, δεν καλύπτω απαραίτητα τις δικές μου ανάγκες. Είναι δύο ξεχωριστά πράγματα και οφείλω σαν γονέας και σαν δάσκαλος να καλύψω τις ανάγκες και των δύο, ενώ σαν παιδί δεν έχω αυτή την υποχρέωση.
Η ισορροπημένη, σωστή και καλή επικοινωνία μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον αλλά και στο εκπαιδευτικό είναι το κλειδί για μία επιτυχημένη οικογενειακή και επαγγελματική ζωή του ενήλικου ατόμου, και αυτό ξεκινάει από την παιδική μας ηλικία, όπου η δουλειά μας είναι να τεστάρουμε τα όριά μας και αναπόφευκτα τα παιδιά μας μιμούνται τις δικές μας συμπεριφορές. Η ισορροπία λοιπόν ανάμεσα στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις μας είναι αυτό που δημιουργεί ισορροπημένα άτομα, ομάδες και κοινωνικά σύνολα. Το μέλλον μας είναι τα παιδιά μας και αξίζουν την αγάπη μας, την προσοχή μας αλλά και την αφοσίωσή μας στην σωστή εκμάθηση των ορίων, των αξιών και γενικότερα των ιδανικών που θα θέλαμε να έχουμε μελλοντικά στην κοινωνία μας, και αυτό το προβάλλουμε μέσα από την ενήλικη συμπεριφορά μας, με τον λόγο και τις πράξεις μας, συμβάλλωντας στη σωματική, γνωστική, συναισθηματική, σεξουαλική και πνευματική ανάπτυξη του ατόμου.
Φλώρα Μυρσαλιώτου
Μέντορας Ψυχολόγος Καποδιστριακού Πανεπιστημίου
MA/Med/PSGRT/BA
e-mail: flora.myrsaliotou@gmail.com
tel: 00306948642842
Comments